Yeni açmıştım gözlerimi, bulduğunuz ilk karanlık mahzene kapatın ''emrettim ''. İçimde beslediğim en ufak sevgi belirtileride dahildi bu soykırıma. Acıyordu içim, yakan güneş değildi gün içinde bu kez, karanlık soğutmadı. Ben bizi her soluduğumda, geriye çok daha yoğun çekiyorum, ciğerlerim seni kusana kadar .. Geriye, en başa .. Karmaşık değildik yinede anlaşılmamayı seviyorduk ve biz en büyük hatamızı işledik. Suç ortağı olduğumuz bu oyunu birbirimizi anlayarak kaybettik .. Ve acıyı sevdiğimizi sanan tanrı, o bile bizi tanıyamamış .. Ben kurtulmak adına son zerrelerini kusarak toprağa feda ediyorum, Susamış toprak ve ben sadece seni içine çekişini izliyorum. Gördüklerime gözlerimi kapatmak mümkün olmuyor, toprak parçalanarak çökmeye başlıyor, dört yanım kanla çevrili ve bir taş parçası üzerinde sana bakıyorum. Korkmuyorum, yoğunluğun beni üstünde taşırken tek kurtuluşumun seni tekrar tüketerek olabileceğini düşünüyorum. Hızlıca içmeye başlıyorum, ağzımda acı bir tad bırakan kan yoğunlaştıkça seni veriyor bana .. Seni daha yoğun hissederken, ben biraz daha ufalıyorum. Ve yükselerek artan haykırışlarıma kulak tıkayan tanrı şimdi acıyı hissediyor, Ben bu duyguyu biliyordum . Çok susamışım hala içiyorum ve pes edeceğim anı bekliyorum, Sadece yoğunlaşamıyorum ..

istemem çünkü, en iyi işleri o an çıkarırım, dengesiz duygular eşlik ederken sensiz tüm dakikalara, o dakikaları neşterle yarmak isterim, bu şekilde akışı hızlandırarak zorunlu kaçışımın ilk adımlarını atarım sana doğru, sana doğru koşmak isterim.şimdi bu çaresizliğimi bağladığım aşkla tırmanarak duvarı aşmaya çalışıyorum, yardım istemiyorum..yaptığım herşeyi uzaktan izle, mest ol, zevk al..senin için, ve sakın inanma duvarı aşınca orda değilsen! yanına geleceğime..attığım adımlara eşlik et,durma, durdukça kaybettiğin vakti sana geri vermeyeceğim..ve tekrar sakın vazgeçme benden, koru beni..