Yaşam,

Büyük bir yalan içerisinde temizlenmeye çalışıyorum.
Üstümden attığım, belki sıyrılan her kir tabakası
altından,
açık deri bırakıyor.

Deri,
oksijenle buluşmak,
gerçeklerle yüzleşmek
acıyı en derinden hissetmek üzere
açık ve korunmasız şu an.

İlk önce sol göğsümden başlıyor yanma.
Yavaş yavaş dağılıyor vücuduma,
Yakıyor ve her hamlesinde zevk almamı diliyor.
Yüzleşirken tutuluyorum, biraz karanlık.
Ve sessiz.
Her parçama çektiğim acıyla daha sıkı sarılıyorum,
benden gitmesin diye.

Her anımda daha sıkı bağlanıyorum.
Düğümleniyor ve daha sıkı kapanıyorum.
Sıkışıyorum.

Göremeyeceğin bir yere kapatıyorum kapımı,
ve yoluma devam ediyorum.
Oksijeni artık daha fazla seviyorum.

canımı yakan herşey gibi, olsun.
hala yaşıyorum işte ..

0 Responses to "Yaşam,"

Leave a Reply